พระวินัยปิฎก จูฬวรรค [3. สมุจจยขันธกะ] 2. ปริวาส
ปริวาส 1 เดือนเพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ เรานั้นจึงขอปริวาส 1
เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 1 เดือนเพื่ออาบัติ
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่เรา เมื่อเรานั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า ไฉนหนอ
เราพึงขอปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์
ภิกษุนั้นบอกแก่ภิกษุทั้งหลายว่า ท่านทั้งหลาย กระผมต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน กระผมนั้นได้มีความคิดดังนี้ว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว
ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ กระผมนั้นขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้
2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้ปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่
กระผม เมื่อกระผมนั้นกำลังอยู่ปริวาส คิดละอายใจว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน เรานั้นคิดว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2
เดือน ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์
เรานั้นขอปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ สงฆ์ได้ให้
ปริวาส 1 เดือน เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนแก่เราแล้ว เมื่อเรานั้นกำลังอยู่
ปริวาส คิดละอายใจว่า ไฉนหนอ เราพึงขอปริวาสสำหรับเดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ
2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือนกับสงฆ์ กระผมจะปฏิบัติอย่างไร
ภิกษุทั้งหลายจึงนำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ
พระผู้มีพระภาครับสั่งว่า ภิกษุทั้งหลาย ถ้าเช่นนั้น สงฆ์จงให้ปริวาสสำหรับ
เดือนแม้นอกนี้ เพื่ออาบัติ 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน แก่ภิกษุนั้น
วิธีให้ปริวาสสำหรับเดือนนอกนี้และกรรมวาจา
ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์พึงให้ปริวาสอย่างนี้ คือ ภิกษุนั้นพึงเข้าไปหาสงฆ์ ห่ม
อุตตราสงค์เฉวียงบ่าข้างหนึ่ง กราบเท้าภิกษุผู้แก่พรรษาทั้งหลาย นั่งกระโหย่ง
ประนมมือ กล่าวอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ กระผมต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว
ปิดไว้ 2 เดือน กระผมนั้นคิดว่า เราต้องอาบัติสังฆาทิเสส 2 ตัว ปิดไว้ 2 เดือน